Een brief

Een brief, zónder postzegel, in mijn brievenbus!!


Hoi meester vervanger,

Eerlijk gezegd ken ik u niet, maar mijn dochtertje heeft u al ongeveer zes maal gehad, als vervanger. In groep één, drie en vier. Die keren kwam ze steeds vol enthousiasme thuis.

Ik vertelde haar onlangs dat jij een eigen site hebt, met verhalen. Maar dat die teksten te moeilijk zijn voor haar. Dat laatste vond ze heel jammer.

Daarom mijn vraag:”Zou jij ook verhaaltjes kunnen schrijven, voor kinderen?” Ze gaat na de vakantie naar groep zes. Bij voorbaat dank. 

Groetjes, de moeder van Petra.

Lieve moeder en lieve Petra,

Eerlijk gezegd ken ik jullie ook niet! Ik heb soms meer dan honderd kinderen per week. Sorry!!

Ik schrijf eigenlijk alleen maar voor GROTE MENSEN!!!

Vond uw brief echter zo aardig, dat ik voor één keer een uitzondering maak.

Veel leesplezier.

Groetjes, meester vervanger.

Janneke ligt op haar bed. Ze is heel erg verdrietig.

“Janneke”, roept moeder “wat doe je zo lang op je slaapkamer?”

“Ik ben aan het lezen”, liegt Janneke.

“Waarom ga je niet buiten spelen? Het is zo’n prachtig weer!”

“Heb geen zin”, roept Janneke humeurig.

Moeder begrijpt niet waarom Janneke zo kortaf reageert. Ze

loopt de trap op en ziet Janneke op bed liggen. Zonder boek.

“Wat is er met jou aan de hand?”

En dan begint Janneke heel hard te huilen. De tranen zijn niet

meer te stoppen.

“Jip….Jip….Jip”, snottert ze “wil….wil….wil…….niet….

meer...met… me-me...spe….spelen!”

“Hebben jullie ruzie gehad?”

“Nee...nee...nee...maar-re Jip wil al...alleen nog met jongens spelen.”

Moeder wrijft de wangen van Janneke droog en geeft haar een zoen op het voorhoofd. “Vertel nou eens rustig wat er aan de hand is.”

En dan begint Janneke te vertellen. Zonder tranen, zonder snotteren: “De jongens van groep vijf zeggen dat Jip verliefd is op mij. En de meisjes van groep vijf zeggen dat ik verliefd ben op Jip. En ze zeggen ook dat jongens met jongens moeten spelen en meisjes met meisjes!”

“Wat toch allemaal een onzin”, zegt moeder “jullie zijn niet verliefd op elkaar. Jij en Jip vinden elkaar gewoon aardig en kunnen altijd heel fijn samen spelen. Andere kinderen zijn daar gewoon jaloers op. En dat meisjes alleen met meisjes mogen spelen en jongens alleen maar met jongens, is grote onzin!”

“Is er iemand thuis?”, roept een stem vanuit de kamer. Dat is de stem van Jip.

Moeder gaat naar beneden.

“Ik kom met Janneke spelen!”

“Zo, ik dacht dat jij niet meer met Janneke wilde spelen! “Jongens spelen toch met jongens!”

Jip krijgt een knalrode kop. “De jongens….de jongens...de jongens van groep vijf pesten me steeds, omdat ik met een meisje speel!”

“Wat is er mis mee, om met een meisje te spelen, STOERE KNUL!!!”

Nu wordt Jip helemaal verlegen. Hij schaamt zich een beetje dat hij zijn beste vriendinnetje heeft laten vallen voor een paar scheldende kinderen, die gewoon jaloers zijn.

“Ik ...ik heb er spijt van”, zegt Jip.

“Als je dat écht meent, mag je even naar Jannekes kamer gaan.

Daar is iemand die op je wacht.”

Na een minuutje of tien komen Jip en Janneke lachend naar beneden,

“Wij vinden elkaar gewoon aardig”, zegt Jip “en wij blijven altijd met elkaar spelen, wat de jongens en meisjes van groep vijf ook zeggen of schelden!”

“Goed zo”, zegt moeder “zo wil ik het horen. Ga maar vlug aan tafel zitten, dan schenk ik even een glas limonade in………….………....voor het verliefde stel!”

Jip en Janneke proesten het uit van het lachen. Die moeder toch!!

© Jeu Geurts