Hoe groot is die kans?

Een groep zeven op één van de Horster basisscholen, waar ik in de loop der jaren al
vaker als vervanger had opgetreden. Groep niet groot in aantal, maar had er toch steeds
mijn handen aan vol.

De taalles ging over het woordgebruik bij SMS-taal en officieel Nederlands.

Op het eind van de les liep ik een rondje door de klas om te controleren of de leerlingen
alles hadden begrepen. Ik vroeg aan een leerling:”Hoe spreken we een belangrijk
iemand aan?”

“ …U...!” (“Dankjewel!!!!”)

Ik vervolgde mijn tocht naar een ander en vroeg:”En hoe spreken we een minister aan?”

“Met ...U!” (Hele goede uitleg of hele goede groep?)

Al wandelend stapte ik op mijn laatste “slachtoffer” af, keek strak in zijn guitige ogen
en vroeg:”En hoe spreken wij een burgemeester aan?”

Op dat moment ontplofte de groep van het lachen. De kinderen bulderden het uit. Drie
lagen er zelfs schuddebuikend op de grond. Er kwam geen einde aan. En
ik………………..ik………….. snapte weer eens iets …..niet!!

Uiteindelijk vroeg ik aan de aardige jongen, die mij overigens óók uitlachte:

“Mis ik iets?”

Hij knikte……keek strak in mijn vertwijfelde ogen….. en zei:..….”Ja….…..mijn 
vader is burgemeester!!!…………………...dus gewoon………….….…..papa!!!”

                                              …………………

(“Tijd voor een revolutie in het onderwijs” De Telegraaf, zaterdag 25 juli 2020.
Staat dat “ondeskundig onderwijzertje” Jacques Vriens, sinds genoemde datum, op de zwarte!! lijst 
van China, Noord-Korea en Dynamiek?)