De Witte Dame (deel 1.)

(In dit verhaal is de sage “De Witte Dame” (Grubbenvorst) versmolten met het heden!)


Juffrouw Petranella was heus niet de mooiste leerkracht van de basisschool. Eerlijk
gezegd was ze gewoon heel lelijk.
Doordat ze graag hogerop wilde komen, deed ze haar uiterste best voor de mensen die
veel hoger in de “pikorde” stonden, dan zijzelf.
Vanwege dit “kameleon-gedrag” werd ze door haar overige collega’s, nogal vaak
gewantrouwd!

Ondanks deze minpunten had ze toch een verhouding met de al op leeftijd zijnde
muziekleerkracht, die op meerdere scholen zijn werk deed. Deze man nam zijn werk
heel serieus en de kinderen van basisschool De Hagedis waren allemaal gek op hem.
Liefde voor het vak. Dáár was hij een meester in!! Dat hij een relatie had met Petranella
was bij iedereen bekend, maar ook voor iedereen een raadsel.
Liefde bewandelt soms vreemde wegen!!

Maar Petranella had stiekem nóg een verhouding. Met de “ kwakzalver” (althans, zo
werd hij genoemd) van het dorp, Jero-Niemus. Deze nam het niet zo nauw met het
uiterlijk van vrouwen. Als hij weer eens te veel gedronken had, riep hij altijd lallend:
“ Ik maak op de slaapkamer altijd de lamp uit. Elke vrouw is in het donker toch 
hetzelfde Ha,Ha!” 
Volgens de “dorps-tamtam” was hij ooit een psychiater geweest, maar door zijn
beroepsgeheim bij meerdere werkgevers te schenden, was hij ontslagen.
Daarna was hij aan lagerwal geraakt. Er was eigenlijk “niemus” meer van over!

’s Nachts liep de oudere muziekdocent weleens in de omgeving van Het
Gebroken Slot, als hij de slaap niet kon vatten. Zo ook die ene avond. Ergens
verderop hoorde hij een roeibootje aanmeren bij de ruïne. Een man en een
vrouw waren in een emotioneel gesprek. De stem van de vrouw herkende hij
direct, het was zijn vriendin, Petranella! De man verweet haar dat ze zich veel
te vriendelijk gedroeg ten opzichte van de verliefde muziekleerkracht. De
juffrouw antwoordde dat hij zich niet zo druk moest maken, want ze hield echt
alleen van hem.

Bij de oudere muziekdocent brak iets. Hij was al die tijd door haar in de maling
genomen. Zijn eer was aangetast. Hij stapte op het stel af. Terwijl hij probeerde
verhaal te halen, werd hij door de man op zijn achterhoofd geslagen en zijn
vriendin Petranella, gaf hem nog een aantal dolksteken in de rug. Versuft viel
hij in een van de krochten van de ruïne. Met een van zijn laatste ademstoten
vervloekte hij zijn vriendin: ‘Petranella, Gij zult geen rust meer vinden in dit dorp,
Gij zult voor eeuwig en altijd verdoemd zijn.’ 

Maar als sagen en het heden zich met elkaar verweven,weet je 
nooit …………..….het einde……………………of toch wél!!! 

                             …………………………..

Dagblad De Limburger, 4 augustus 2020! Nu gaan “die kleine journalistjes” zich ook al
bemoeien met leeftijdsdiscriminatie én de “rare ideeën” van Jacques Vriens!!
Daar worden ze op “Het Kremlin van Dynamiek” niet vrolijker van!!