school

Max (Deel 1!)

Heeft een kind ADHD, dan krijgt het een sticker opgeplakt.
Heeft een kind dyslexie, dan krijgt het een sticker opgeplakt.
Heeft een kind autisme, dan krijgt het een sticker opgeplakt.  
Helaas kan één kind ook méérdere etiketten tegelijk hebben!

Er zijn in ons land duizenden hotemetoten, die aan het labelen van
kinderen, goud verdienen, heel veel goud! Dat is nog niet het ergste!
In de middeleeuwen werden kwakzalvers nog op de brandstapel gegooid.
Of zonder zwemdiploma, handen geboeid, in het water gegooid.
Maar de huidige, vaak ongeschoolde, etiketteer-oplichter gaat gewoon
vrijuit!  
Zal wel te maken hebben met de privacy-wetten of  Europese regelgeving.
Toch kunnen we misschien beter  een voorbeeld nemen aan de
middeleeuwse gebruiken!!

Max is mijn meest gelauwerde plakplaatjesdrager óóit. Vijf stuks!!!!
Een Horster Dreumel, in de letterlijke betekenis van het woord!! Althans,
volgens die vele “deskundigen” ………. Maar niét volgens mij!!
Wist niet dat één kind zoveel labels kon bemachtigen.
Dit heeft de ingedutte verzekeraars een vermogen gekost!
En uw eigen verzekeringspremie trouwens ook!!

Ik had mijn leerlingen in groep zeven regelmatig verteld over mijn
drie broedende kippen.
En na eenentwintig dagen  was het zover.............achttien kuikens in mijn
tuin!

Nu is dat de eerste tijd prachtig om te zien, maar na enkele weken is de lol
er vanaf! Kleine kuikens worden groot. En voor je het weet zijn het
achttien plofkippen, die van je Wimbledon-grasmat een kale vlakte maken!

En toen kwam plakplaatjes-Max met een super-idee.
Hij kende de beheerder van de dierenweide “De Kasteelse Bossen” in
Horst heel goed.

“Ik ga voor jou regelen dat al die kippen uit jouw tuin, verhuizen naar 
de dierenweide!”

Geweldig, uitgerekend hij, de enige leerling op onze hele grote
basisschool De Doolgaard, met een prachtige hanen-kam op zijn hoofd,
ging zijn best doen voor kippen!!

Ik was ontzettend blij en de kinderen mochten als beloning 's middags een
kwartier extra naar buiten. Iedereen was trots op Max.

Enkele weken later. Toets aardrijkskunde.
Kaart van Nederland, zonder namen. Twaalf provincies, twaalf
hoofdsteden.
Kaart van Europa, zonder namen. Achtendertig landen en achtendertig
hoofdsteden.
Als je deze getallen optelt, kom je precies uit op honderd namen.

Max haalde maar liefst achtennegentig punten!! (weer een sticker
verdiend!!)
Hij had de hoofdsteden van Noord- en Zuid-Holland verwisseld.
(Vraag aan u, intelligente lezer, zonder stickers:”Welke twee hoofdsteden had hij 
verwisseld?”
)

“Daar moet jij honderd punten van maken, want jij weet best goed 
dat ik dat pér ongeluk heb gedaan!!!!”

De discussie die hierover ontstond, zal ik u besparen. Het debat werd na
vijf!! minuten abrupt beëindigd door Max:

“Als jij daar geen honderd punten van maakt, dan gaat dat met die 
verhuizing van jouw kippen, NIET DOOR!”

Ik, zonder etiketten (al zijn de meningen daarover verdeeld!), werd
schaakmat gezet door het sticker-orakel van groep zeven!!

Na schooltijd hebben Max en ik, zeer geheime deals gesloten. We hebben
toen ook afgesproken, om deze waarschijnlijk erg omstreden “Doolgaard-
akkoorden” nóóit openbaar te maken!
Helaas voor u!! Maar wat dit onderwerp betreft, hebben wij voor eeuwig
een sticker op onze monden geplakt!

Bedankt Max.