Bea*

Tijdens mijn Doolgaardperiode ging ik meestal op zondag mijn voorbereidingen
maken, voor de hele week. Niemand die je kon storen.

Op zekere dag was mijn nietapparaat leeg. Daarom liep ik voor een nieuwe lading
naar de klas van collega Bea.

Juf Bea was een knappe verschijning. Ze zag er altijd keurig verzorgd uit. Haren,
nagels, kleding en schoenen. Alles tiptop in orde! En als zij dat nodig achtte, kon ze
iemand verbaal, behoorlijk op zijn nummer geven. Raar dat deze prachtige juffrouw
nog nooit “aan de man” was geweest!

Toen ik haar klas binnenliep, schrok ik. Door een raam was een ijzeren, rood-witte
landmeterspaal (een jalon!) naar binnen gegooid.

Ik bedacht me geen moment, schreef een briefje en plakte dat op de als speer
gebruikte jalon: “Lieve Bea. Ik hou heel veel van jou. Groetjes Piet xxx”

Nadat ik telefonisch melding had gemaakt bij de directeur, over paal en glasscherven,  
ging ik die zondag verder met mijn voorbereidingen.

Maandag, om kwart over twaalf, liep juffrouw Bea mijn lokaal binnen. Met in de ene
hand een glas bamboethee en in de andere hand een briefje. Ze liet het me lezen.

“Heb jij dit geschreven?”

“Nee!!!!”

“Weet jij wie die Piet is?”

“Nee!!!!”

“Jammer, die zou ik héél graag een keer willen ontmoeten!”

Ze keek me strak in de ogen en vervolgde meesmuilend:

“Tenminste………….als hij niet zo lelijk is……………...…... als jij!!!!”




* Gefingeerde naam!!!!!!!!