school

Don

Kinderen uit een lagere groep waren op het schoolplein aan het spelen met een
pittenzakje. Dat ging heel uitgelaten en de kleintjes hadden veel plezier, totdat een
“oudere leukerd” het pittenzakje weggriste en het boven op het dak van een
naastgelegen gebouw gooide!
Niet zomaar een gebouw, maar het statige herenhuis van de ex-dorpsnotaris!

Nog voordat ik iets kon zeggen, reageerde Don. Groep acht, blonde haren, blauwe
ogen, sterk en watervlug. (Een latere Don…... Juan?) Hij klom langs de regenpijp
omhoog, trok zich op aan de dakgoot, liep hierin verder, klom het dak op en gooide
het pittenzakje naar de kleuters. Kleintjes blij en “zijn reis” ging vice versa.

Op het speelplein ontstond toch tumult. Het tumult ging over in...
spanning……….Wat gaat onze meester zeggen van deze dubieuze, ongevraagde
acties. Nota bene bij de woning van de dorpsnotabel!! Dat is vragen om problemen.
Dit kan niet ongestraft blijven.

Met mijn wijsvinger, maakte ik Don duidelijk dat hij naar mij moest komen. (Dit
gebaar kunt u thuis ook oefenen…….doe net of u met de wijsvinger op de
computermuis naar beneden scrolt, maar draai de hand dan om. In de
onderwijswereld noemt men dit “droog-scrollen”! Nee, hier zijn geen cursussen
voor! Nóg niet!!)
Omdat ik mijn stem niet gebruikte en maar door bleef gaan met “droog-scrollen”,
nam de geladenheid op de speelplaats toe!

Toen hij bij me was, stak ik mijn hand uit en zei: Proficiat! Er is niemand op 
deze “stijve-harken-basisschool”, die dit nog kan! GEWELDIG!!”
Een zeer verbaasde speelplaats……......maar even later volgde toch een applaus, van
alle kinderen. Don straalde.

Járen later kwam ik hem weer tegen, in een bekend Sevenums attractiepark. Aan zijn
arm een betoverend, mooie jongedame. Ze liepen meteen naar me toe, gaven me een
hand en hij richtte zich tot zijn vriendin:”Van deze oude man, grapje meester!, heb ik
op de basisschool les gehad. Vertel hem eens, toen ik in het begin van onze verkering,
niet bij je ouders binnen mocht komen……..... hoe we dat opgelost hebben!”

Ze begon geheimzinnig te lachen: “Ik moest van Don een pittenzakje kopen en dat bij
mij op de slaapkamer leggen….. onder het openstaande raam van de tweede
verdieping……………!!!”

De rest hoefde ze mij niet meer te vertellen. Dat wist ik al!!!

Jong geleerd is oud gedaan!……….....Een echte Don…………...Juan!